ജീവിത വിജയത്തിന്‍റെ അളവുകോല്‍ പ്രശസ്തി യാണെന്ന് ചിന്തി ക്കുന്നവരാണ് നമ്മളില്‍ പലരും. കഴിവുള്ള എല്ലാവരും പ്രശസ്തരാകുമെന്നു ,അല്ലെങ്കില്‍ പ്രശസ്തരല്ലാത്തവര്‍ വേണ്ടത്ര കഴിവില്ലാത്തവരാ ണെന്നും സമൂഹം വിലയിരുത്തുന്നു .എന്നാല്‍ കഴിവും പണവും ആവശ്യത്തിലേറെ യുണ്ടായിട്ടും പ്രശസ്തിയുടെ പുറകെ പോകാത്ത ഒരു ചെറിയ വിഭാഗമുണ്ടെന്നു നമ്മെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്ന ഒരാളുടെ ആത്മ കഥയാണ് "ഐ വോസ് : കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഗീക് ടു കള്‍ട്ട് ഐക്കണ്‍ "(iWoz: Computer Geek to Cult Icon: How I Invented the Personal Computer, Co-Founded Apple, and Had Fun Doing It). ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ടെക്നോളജി കമ്പനി യായ ആപ്പിള്‍ -ന്‍റെ സ്ഥാപകരില്‍ ഒരാളായ സ്ടിവ് വോസ് നിയ്ക് (Steve Wozniak) ആണ് പണത്തിനും പ്രശസ്തിക്കും മുകളില്‍ ടെക്നോളജി യെ സ്നേഹിച്ചു , തന്നിലെക്കൊതുങ്ങി ,എല്ലാ പ്രവര്‍ത്തിയിലും ആനന്ദം കണ്ടെത്തി , ജീവിക്കുന്നത് .
കുട്ടിക്കാലം മുതലേ ടെക്നോളജി യോട് പ്രത്യേകിച്ചും ഇലക്ട്രോണി ക്സിനോടു താത്പര്യം മുള്ള ഒരു കുട്ടിയായിരുന്നു വോസ് , കാര്യങ്ങള്‍ ലളിതമായി പറഞ്ഞു കൊടുക്കാന്‍ അച്ഛന്‍ കാണിച്ച പാടവ മാണ് ഇതിന്‍റെ പ്രധാന കാരണമെന്ന് അദ്ദേഹം ഓര്‍ക്കുനുണ്ട് . ചെറിയ ക്ളാസുകളിലെ സയന്‍സ് പ്രൊജക്റ്റ്‌ കളിലും മറ്റും എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റതക്കവണ്ണം വോസ് മിടുക്കനായിരുന്നു . ടെക്നോളജി ഉപയോഗിച്ചു ചെറിയ ചെറിയ കുസൃതി കള്‍ കൊണ്ട് മറ്റുള്ള വരെ പറ്റിക്കുന്ന ഒരു സ്വഭാവക്കരനയിരുന്ന വോസ് , വിശ്വസിക്കാനാകാത്ത വിധം നാണം കുണുങ്ങിയായിരുന്നു .എല്ലാ കാര്യ ങ്ങളെ യും സരസമായി കണ്ടു മുന്നോട്ടു പോകുവാന്‍ കുട്ടിക്കാലം മുതലേ അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു .
കുറച്ചുകൂടി വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ ആക്കാലത്ത്‌ ,മിടുക്കന്‍മാര്‍ ആരും തിരഞ്ഞെടുക്കാത്ത ,ഇലെക്ട്രോ നിക്സ് പഠിക്കാന്‍ ചേര്‍ന്നു, അദ്ധ്യാപകനെ ക്കാള്‍ കാര്യങ്ങള്‍ അറിയാമായിരുന്ന അദ്ദേഹത്തെ, ക്ളാസ്-ലെ ശല്യം ഒഴിവാക്കാനായി കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ലാംഗ്വേജ് ആയ 'പാസ്കല്‍ ' പഠിക്കാനായി മറ്റൊരു സ്ഥാപനത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടു .അങ്ങനെ യാണ് 'കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ' മേഖല യിലേക്ക് വോസ് കടന്നു വരുന്നത് . ഇലട്രോണിക്സ് ചിപ്പ് കളുടെയും ,മൈക്രോ പ്രോസ്സസോര്‍ കളുടെയും ആദ്യ കാലമായിരുന്നു അത് . ബിസിനസ്‌ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കായുള്ള വലിയ മെയിന്‍ ഫ്രെയിം കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കള്‍ അല്ലാതെ ,നാം ഇന്ന് കാണുന്ന പേര്‍സണല്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കള്‍ ഒന്നും അന്ന് രംഗ പ്രവേശനം ചെയ്തിരുന്നില്ല. വായിച്ചും പടങ്ങള്‍ കണ്ടും മാത്രം അറിയാവുന്ന കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വോസില്‍ വല്ലാത്ത കൌതുകമുണര്‍ ത്തി . അദ്ദേഹം സ്വന്ത മായി കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഡിസൈന്‍ ചെയ്തു തുടങ്ങി , കടലാസ്സില്‍ !അതും അന്ന് നിലവില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതിനെ ക്കള്‍ മെച്ച പ്പെട്ട ഡിസൈന്‍ .
വോസ് തന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത്‌ വഴി യാണ് സ്കൂളില്‍ തന്റെ ജൂനിയര്‍ ആയിരുന്ന സ്റ്റീവ് ജോബ്സ് -നെ പരിചയപ്പെടുന്നത് . അന്ന് തുടങ്ങിയ ആ സൌഹൃതം വോസിന്‍റെ ജീവിതത്തില് ഒരു വഴിത്തിരിവ് തന്നെ ആയിരുന്നു .തന്നിലേക്ക് തന്നെ ഉള്‍വലിയുന്ന പ്രകൃതക്കാരനായ വോസിന് ,നേരെ വിപരീത സ്വഭാവക്കാരനായ ജോബ്സ് മുഖ്യ ധാര യിലെത്തിച്ചു എന്ന് വേണം പറയാന്‍ . താന്‍ സ്വന്ത മായി നിര്‍മിച്ച ചെറിയ ചെറിയ 'കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ' കള്‍ അന്നത്തെ 'കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ക്ളബ്ബ്' കളിലും മറ്റും പ്രദര്‍ശി പ്പിച്ചു , ഈ ഉപകരണങ്ങള്‍ക്ക് ഇലെക്ട്രോനിക്സ് വിപണിയില്‍ അതിന്റെതായ ഒരു സ്ഥാനം ഉണ്ടെന്നു വോസിനെ ബോധ്യ പ്പെടുത്തിയത് ആ സൌഹൃതമാണ് .
അക്കാലത്തെ , ഏറ്റവും വലിയ ടെക്നോളജി കമ്പനികള്‍ ഒന്നായ HP യുടെ calculator ഡിസൈന്‍ ഡി വി ഷനില്‍ ജോലി ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് വോസ് ഒരു പേര്‍സണല്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഡിസൈന്‍ ചെയുന്നത് . അന്നുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന സങ്കല്പങ്ങളെ മാറ്റി മറിച്ച അതിനു വേണ്ട രീരിതിയില് മാര്‍കെടിംഗ് ചെയുവനും ,അതിനു ഒരു വിപണി തുറക്കു വാനും ജോബ്സ് സഹായിച്ചു .അന്ന് മുതല്‍ ഇങ്ങോട്ട് , വോസ് -ജോബ്സ് സഖ്യം ഒരു വിജയ ചരിത്ര മായിരുന്നു .
ആപ്പിള്‍ വളര്‍ന്നു , താന്‍ കോടി ശ്വരന്‍ ആയെങ്കില്മും, സാങ്കേതിക വിദ്യയോടും , ജിവിത മുല്യ ങ്ങലോടും ഉള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീ പനങ്ങ ളില്‍ ഒരു മാറ്റവും വന്നില്ല . അപ്പ്ളില്‍ നിന്ന്‍ ഒരു ചെറിയ ഇടവേള എടുത്തു തന്റെ പാഷന്‍ ആയ പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ ബെര്‍കിലി യുനിവേര്സിടി യില്‍ പോയി മടങ്ങി വരുമ്പോഴും , വലിയ സ്ഥാനമാനങ്ങള്‍ ഒന്നും വേണ്ടെന്നു വച്ച് ,ഒരു സാദാരണ എഞ്ചിനീയര്‍ ആയി പ്രവര്ത്തിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതു , ഉപബോധ മനസ്സില്‍ കളങ്ക മില്ലാതെ നില്‍ക്കുന സയന്‍സ് പ്രണയമാണ് . കോര്‍പ്പറേറ്റ് മുഖം മൂ ടി കളില്‍ മനം മടുത്ത് അദ്ദേഹം ആപ്പിള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു മറ്റൊരു ചെറിയ കമ്പനി തുടങ്ങുന്നു . പിന്നീട് അതെല്ലാം വിട്ടെറിഞ്ഞ്‌ , തന്റെ ചിരകാല സ്വപ്നമായിരുന്ന സ്കൂള്‍ ടിച്ചര്‍ ആയി മാറുന്നു .ഇന്ന് മറ്റു പല കമ്പനി ബോര്‍ഡ്‌ കളിലും ,ഉപദേശകനായി , പ്രവത്തിക്കുന്ന അദ്ദേഹം , സ്കൂള്‍ കുട്ടികളുമായി സമയം ചിലവഴി ക്കാനുള്ള ഒരവസരവും പാഴാക്കാറില്ല.
വായനയില്‍ ഉടനീളം നാം കാണുന്നത് , അതിബുദ്ധിമാനായ ഒരു വോസിനെ മാത്രം അല്ല മറിച് സഹസീകതകള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരുവനും ,അതിനുപരി ഒരു സാദാരണ മനുഷ്യ സ്നേഹിയെയും ഒക്കെ യാണ് . ആപ്പിള്‍-ലെ എല്ലാ എംപളോയി കള്‍ക്കും ഒരു പോലെ ഷെയര്‍ നല്കാന്‍ വേണ്ടി കോടി ക്കണ ക്കിന് ഡോളര്‍ വിലവരുന്ന സ്വന്തം ഷയര്‍ തുച്ച മായ വിലക്ക് കൊടുക്കുന്ന , ശീ ത സമര മൂലമ് ഉലഞ്ഞ അമേരിക്കന്‍ -റഷ്യന്‍ ബന്ധ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനു സ്വന്തം ചെലവില്‍ കൂട്ടയ്മ കള്‍ ഒരുക്കുന്ന , എല്ലാത്തിലും നേരും നെറിയും വേണമെന്നു ശഠിക്കുന്ന ഒരു അത്ഭുത വ്യക്തിയെയാണ് .ഗാന്ധിജി യെക്കുറിച്ച് ഐന്‍സ്റീന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇന്നത്തെ കപട കോര്‍പറേറ്റ് കള്‍ചറിനിടയില്‍ ഇങ്ങനെ ഒരാള്‍ ജീവിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വരും തലമുറയ്ക്ക് മാത്രമല്ല നമുക്കും വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസം .
അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ കാരണം സ്റ്റീവ് ജോബ്സ് -ല്‍ നിന്നും പൂര്‍ണ്ണമായും അകന്നെങ്കിലും , അദ്ദേഹത്തെ തള്ളി പറയുവാന്‍ തയ്യാറാകുന്നില്ല എന്ന് മാത്ര മല്ല ജോബ്സ് ഇന്നും തന്റെ ഒരു നല്ല കുട്ടു കാരന്‍ ആണെന്ന് ആവര്‍ത്തിച്ചു പറയുകയും ചെയ്യുന്നു .
പല തവണ തുടങ്ങി മുഴുവിപ്പിക്കാത്ത, ജിവിത കഥ പുര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ ജിന സ്മിത്ത് (Gina Smith ) എന്ന എഴുത്ത് കാരിയാണ് വോസിനെ സഹായിക്കുന്നത് . പുറം ലോകം അറിയാതെ പോകുമായിരുന്ന ഒരു കഥ യെ പുസ്തകമാക്കി എന്ന രിതിയില്‍ ജിന അഭിനന്ദനം അര്‍ഹിക്കുണ്ടെങ്കിലും, ഏഴു തിന്‍റെയും പുസ്തക ഘടനയുടെയും കാര്യത്തില്‍ ഒട്ടും പ്രശംസ അര്‍ഹിക്കുന്നില്ല . വായനയില്‍ പലയിടത്തും വോസ് പൊങ്ങച്ചം പറയുന്നതായി വായനക്കാര്‍ക് തോന്നും എന്ന് മാത്രമല്ല , വായനയുടെ ആവേഗം നിലനിര്‍ത്താന്‍ എഴുത്തിനു കഴിഞ്ഞിട്ടുമില്ല. വിവരണത്തില്‍ അല്പം നടകീയതയും , താനുമായി ഏതെങ്കിലും ഒരു തലത്തില്‍ എങ്കിലും താദാത്മ്യ വും ആഗ്രഹിക്കുന്ന സാദാരണ വായനക്കാര്‍ ഈ പുസ്തകത്തെ തിരസ്കരിച്ചതില്‍ അത്ഭുതമില്ല.
പിന്‍ കുറിപ്പ് : അല്പം ബോറടി സഹിച്ചാണെങ്കില്‍ കൂടിയും ഈ പുസ്തകം ഒന്ന് വായിക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും.അതിനെ ഒരു കടമയെന്നോ , ഒരു കുമ്പസ്സാരമെന്നോ വിളിച്ചോളൂ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ